بسم الله الرحمن الرحیم

نگاهی به شهرستان میانه

سابقه تاریخی

پیشینه تاریخی میانه به ده‌ها سال قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد و بعضی نوشته‌ها سابقه تاریخی این منطقه را تا 720 سال پیش از میلاد نیز نقل می‌کنند. وجود کتیبه‌های آشوری و اورارتویی در بعضی مناطق آذربایجان و کشف آثار باستانی و مجسمه‌های سفالین در شهرستان میانه ، قدمت تاریخی آن را به دوره‌های پیش از تشکیل دولت ماد می‌رساند. در پی حفاری‌هایی که در سال 1352 شمسی در یکی از قریه‌های اطراف میانه به نام آرموداق انجام گرفت یک مجسمه سفالین مربوط به دوره ساسانیان کشف شد. در کتاب‌های تاریخی و سفرنامه‌های جهانگردان نام این شهرستان را میانج ثبت کرده‌اند. چون این شهرستان به نوشته برخی، پیش از میلاد مسیح در خط مرزی دو سرزمین ماد و پارت قرار گرفته بود و هم‌اکنون نیز در وسط مراغه و تبریز قرار دارد و مانند زاویه یک مثلث در میان آنها جای گرفته است و یا این‌که چون بین دو شهر زنجان و تبریز واقع گردیده این نام را انتخاب کرده‌اند. با این حال شهرستان میانه در قرن‌های هفتم و هشتم هجری علاوه بر میانج نام دیگری چون گرمرود داشته و در برخی از کتاب‌های آن زمان برای شناسایی آن از هر دو نام (گرمرود و میانه) استفاده شده است.

موقعیت جغرافیایی

شهرستان میانه با وسعت 5595 كیلومتر مربع (12.3 درصد مساحت استان و بزرگترین شهرستان استان) در 165 کیلومتری تبریز واقع شده و از سمت شمال با شهرستان سراب، از سمت شرق با استان اردبیل، از سمت غرب با شهرستان‌های بستان‌آباد، هشترود و چاراویماق و از سمت جنوب با استان زنجان هم‌مرز است.

تقسیمات کشوری

طبق آخرین تقسیمات کشوری شهرستان میانه دارای 4 بخش به نام‌های مرکزی (شامل دهستان‌های شیخدرآباد، اوچ‌تپه شرقی، قافلانکوه غربی، کله‌بوز غربی، کله‌بوز شرقی، قزل‌اوزن و گرمه جنوبی)، ترکمانچای (شامل دهستان‌های بروانان مرکزی، بروانان شرقی، بروانان غربی و اوچ‌تپه غربی)، کندوان (شامل دهستان‌های گرمه شمالی، کندوان و تیرچایی) و کاغذکنان (شامل دهستان‌های کاغذکنان شمالی، کاغذکنان مرکزی و قافلانکوه شرقی)، 4 نقطه شهری به نام‌های میانه، ترکمانچای، ترک و آقکند و 396 آبادی می‌باشد.

جمعیت

براساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال 1390، جمعیت شهرستان میانه در حدود 185806 نفر (5 درصد جمعیت استان) و جمعیت مرکز این شهرستان 95505 نفر برآورد شده است. جمعیت شهری این شهرستان 106738 نفر و جمعیت روستایی آن 79068 نفر و تعداد خانوار آن 52681 خانوار است.

اقلیم و آب و هوا

شهرستان میانه به جز در دامنه‌های پست دره قزل اوزن، در قسمت میانی و جنوب شرقی که دارای اقلیم خشک و سرد است. ارتفاع عمومی زمین در این شهرستان، از ۷۵۰ متر در منتهی الیه گوشه جنوب شرقی آن دره قزل اوزن تا ۳۳۰۰ متر در قلل رشته کوه بزقوش متغیر است. متوسط بارش سالانه ۳۲۰ میلیمتر در نقاط کم ارتفاع جنوب شرقی و در بالای ارتفاعات بزقوش از ۳۹۳ تا ۶۰۰ میلی‌متر متغیر است. متوسط دمای سالانه نیز در این شهرستان، ۳ الی 15 درجه سانتی‌گراد، در مناطق مختلف آن می‌باشد.

وضعیت اقتصادی

با توجه به استخراج مواد معدنی عمدتاً ساختمانی از قبیل پرلیت، خاك صنعتی، دولومیت، زئولیت ، منگنز و سنگ گچ و نمك سنگی، وجود پتانسیل آبی بالقوه بالا، وجود بیش از 35 سد خاكی بزرگ، اختصاص 11 درصد از كل اراضی كشاورزی استان، تولیدات متنوع زراعی و باغی، بالا بودن ظرفیت دامی از جمله گوشت قرمز، شیرخام و مرغ و اختصاص رتبه دوم تولید ماهی استان با حدود 17 درصد تولید ماهی استان، شهرستان میانه توان جذب سرمایه‌گذاری در بخش‌های فراوری مواد معدنی و صنایع تبدیلی كشاورزی را دارد. در بخش صنعت یکی از مهم‌ترین صنایع و کارخانه‌های این شهرستان شرکت فولاد آذربایجان است. همچنین شهرستان ميانه داراي راه آهن متصل به شبكه راه‌آهن سراسري است و ايستگاه میانه يكي از قطب‌هاي بسيار مهم راه‌آهن در سراسر كشور است.

نقاط تاریخی و دیدنی

مسجد سنگی ترک (در روستای قدیمی ترک، در ۲۹ کیلومتری شمال شرق میانه)، قبر امامزاده محمد (در روستای کندوان، واقع در ۳۵ کیلومتری شهر میانه)، قیز کورپوسی یا پل دختر (در ۲۰ کیلومتری شهر میانه بر روی رودخانه قزل‌اوزون)، قیز قالاسی یا قلعه دختر، قلعه نجفقلی خان، کاروانسرای جمال‌آباد (واقع در ۳۵ کیلومتری شهر میانه)، بقعه و مناره امامزاده اسماعیل

نگاهی به شهرستان چاراویماق

سابقه تاریخی

چاراویماق‌ در سال 1323 ش. با 252 آبادی‌، یكی‌ از دهستان‌های‌ شهرستان‌ هشترود ضبط‌ شده‌ و در سال 1355 ش‌. با سه‌ دهستان‌ قوری‌چای‌، چاراویماق‌ شمالی‌ و چاراویماق‌ جنوبی‌ به‌ عنوان‌ بخش‌ آمده‌ است. در مهر 1379 شهرستان‌ چاراویماق‌ (به‌ مركزیت‌ شهر قره‌آغاج‌) با دو بخش‌ و هفت‌ دهستان‌ تشكیل‌ شد. نام‌ شهرستان‌ چاراویماق‌ از دو واژه چار (چهار) و اویماق‌ (به‌ معنای‌ طایفه‌ و قبیله‌) تركیب‌ شده‌ است. قره‌آغاج‌، مركز شهرستان‌ چاراویماق‌ در ارتفاع‌ حدود 1920 متری‌ و در شصت‌ كیلومتری‌ جنوب‌ شهر هشترود واقع‌ است‌ و كوه‌ داش‌بلاغی‌ در جنوب‌ شرقی‌ آن‌ قرار دارد. این‌ شهر قدمت‌ چندانی‌ ندارد و به‌ نام‌ رودی‌ كه‌ در نزدیكی‌ آن‌ جاری‌ است‌، قره‌آغاج‌ نامیده‌ می‌شود. توسعه محلات‌ قره‌آغاج‌ از دهه 1350 ش‌. به‌ بعد آغاز و در فروردین‌ 1373 به‌ شهر تبدیل‌ شد.

موقعیت جغرافیایی

شهرستان چاراویماق با وسعت 3208 كیلومتر مربع (7 درصد مساحت استان) در 180 كیلومتری تبریز واقع شده است. این شهرستان از سمت شمال با شهرستان هشترود، از سمت شرق با شهرستان میانه، از سمت غرب با استان آذربایجان غربی و شهرستان مراغه و از سمت جنوب با استان‌های آذربایجان غربی و زنجان هم‌مرز است.

تقسیمات کشوری

طبق آخرین تقسیمات کشوری شهرستان چاراویماق دارای دو بخش به نام‌های مرکزی (شامل دهستان‌های چاراویماق مرکزی، چاراویماق جنوب‌غربی، ورقه و قوری‌چای شرقی) و شادیان (شامل دهستان‌های چاراویماق شرقی و چاراویماق جنوب‌شرقی)، یک نقطه شهری به نام قره‌آغاج و 248 آبادی می‌باشد.

جمعیت

براساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال 1390، جمعیت شهرستان چاراویماق در حدود 32745 نفر (0.9 درصد جمعیت استان) و جمعیت مرکز این شهرستان 5652 نفر برآورد شده است. جمعیت شهری این شهرستان 5652 نفر و جمعیت روستایی آن 27093 نفر و تعداد خانوار آن 8212 خانوار است.

اقلیم و آب و هوا

شهرستان چاراویماق داراي تابستان‌هاي معتدل و خنك و زمستان‌هاي طولاني و پربرف مي‌باشد. ارتفاع عمومي زمين در اين شهرستان از 1300 متر تا 3200 متر متغير است. كوهستان‌ پهناور قِرْخْ بُلاغ‌/ قِرْخ‌ بولاق‌، كه‌ مرز طبیعی‌ میان‌ شهرستان‌ چاراویماق‌ و شهرستان‌ میاندوآب‌ (در استان‌ آذربایجان‌ غربی‌) است‌، در جنوب‌ شهرستان‌ چاراویماق‌ امتداد دارد و تپه‌های‌ قراولخانه‌ و شیطان‌تپه‌ نیز در این‌ شهرستان‌ واقع‌ است‌.

وضعیت اقتصادی

اهالی‌ چاراویماق‌ به‌ كشاورزی‌، باغداری‌، كار در معدن‌، زنبورداری‌، مرغداری‌ و دامداری‌ اشتغال‌ دارند. از صنایع‌دستی‌ آن‌ فرش‌ با طرح‌ گل‌ ابریشم‌ كه‌ صادر می‌شود، قالیچه‌های‌ بادوام‌ (برای‌ مصارف‌ محلی‌)، جاجیم‌ و گلیم‌ است. محصولات‌ عمده چاراویماق‌، گندم‌ و جو، بنشن‌، علوفه‌، تره‌بار و محصولات‌ باغی‌ است‌ . فراورده‌های‌ لبنی‌، عسل‌، گندم‌، بنشن‌، چغندرقند، دانه‌های‌ روغنی‌، انواع‌ صیفی‌، پوست‌، فرش‌ و خاك‌ صنعتی‌ كائولن‌ از صادرات‌ آنجاست. با توجه به اختصاص سهم بالای اراضی زراعی استان به این شهرستان و پتانسیل مناسب برای تولید حبوبات، غلات به ویژه گندم دیم، برخورداری از 15 معدن فعال با استخراج 9 نوع ماده معدنی و داشتن وضعیت انحصاری در استخراج برخی مواد معدنی از جمله گچ، تالك و خاك چینی كائولن، نمك آبی بسیار مرغوب و سنگ منگنز، محوریت سرمایه‌گذاری در این شهرستان به ترتیب بر پایه كشاورزی، معدن و بالاخص صنایع فرآوری معدنی است.

نقاط تاریخی و دیدنی

گوور قلعه سی (نزدیك‌ آبادی‌ اَرْزِه‌ خوران‌، در حدود 47 كیلومتری‌ جنوب‌ شرقی‌ شهر قره‌آغاج)‌، محوطه‌ باستانی‌ بایزید (در حدود 39 كیلومتری‌ شمال‌شرقی‌ قره‌آغاج) و قلعه ضحاک

ایلات چاراویماق
ایل‌ شاهسون در دهستان‌ چاراویماق‌ جنوب‌ شرقی‌، ییلاق‌ و قشلاق‌ و در دهستانهای‌ چاراویماق‌ شرقی‌ و ورقه‌، قشلاق‌ می‌كنند. ایل‌ قره‌داغ‌ در دهستان‌ چاراویماق‌ جنوب‌ غربی‌ ییلاق‌ و در دهستان‌ چاراویماق‌ مركزی‌ قشلاق‌ می‌كنند. طوایف‌ مستقل‌ كورانلار یا گوركانلو در چاراویماق‌ جنوب‌شرقی‌ و حیدرلو در چاراویماق‌ جنوب‌غربی‌ ییلاق‌ و حاج‌ علیلو در چاراویماق‌ مركزی‌ قشلاق‌ دارند. طایفه‌ای‌ به‌ نام‌ موصالّی‌/ موصلی‌ ــ كه‌ شیعه‌اند و زبانی‌ مختلط‌ از تركی‌، فارسی‌ و كردی‌ دارند ــ در این‌ شهرستان‌ به‌ سر می‌برند.

نگاهی به شهرستان مراغه

سابقه تاریخی

شهر مراغه با غناي بيش از 300 اثر تاريخي و بيش از  110 اثر ثبتي بازمانده از دوره‌هاي مختلف تاريخي، بستري مساعد براي پرورش اديبان، دانشمندان وهنرمندان متعددي در طول تاريخ بوده و هست. بر اساس منابع تاريخي مراغه شهري مهم در دوران حكومت ماناها بوده و جزو سه ايالت مهم آذربايجان قديم و با نام اوئشديش شناخته شده است. منابع تاريخي مراغه را زادگاه زرتشت ناميده و دانشمندان بر اين باورند كه زرتشت در دامان كوه سهند كه در اوستا از آن با نام اسنوند ياد شده است متولد گرديده است. مراغه در سال 61 هجري قمري به تصرف اعراب درآمد و از پايگاه‌هاي آنان به شمار مي‌آمده است.

موقعیت جغرافیایی

شهرستان مراغه با وسعت 2186 كیلومتر مربع (4.8 درصد مساحت استان) در 130 کیلومتری تبریز واقع شده و از سمت شمال با شهرستان تبریز، از سمت شرق با شهرستان‌های بستان‌آباد، هشترود و چاراویماق، از سمت غرب با شهرستان‌های بناب، عجبشیر و ملکان ورزقان و از سمت جنوب با استان آذربایجان غربی هم‌مرز است.

تقسیمات کشوری

طبق آخرین تقسیمات کشوری شهرستان ویژه مراغه دارای دو بخش به نام‌های مرکزی (شامل دهستان‌های قره‌ناز، سراجوی غربی و سراجوی شمالی) و سراجو (شامل دهستان‌های سراجوی شرقی، سراجوی جنوبی و قوری‌چای غربی)، دو نقطه شهری به نام‌های مراغه و خداجو و 178 آبادی می‌باشد.

جمعیت

براساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال 1390، جمعیت شهرستان مراغه در حدود 247681 نفر (6.7 درصد جمعیت استان) و جمعیت مرکز این شهرستان 162275 نفر برآورد شده است. جمعیت شهری این شهرستان 163859 نفر و جمعیت روستایی آن 83822 نفر و تعداد خانوار آن 70546 خانوار است.

اقلیم و آب و هوا

شهرستان مراغه از دو قسمت مجزا تشكيل شده است. بخش شمالي كه شامل دامنه‌هاي جنوبي ارتفاعات سهند مي‌باشد، به صورت كوهستاني و ناهموار بوده و بخش مركزي و جنوبي شهرستان، به صورت دشت و جلگه مي‌باشد. توده كوهستاني سهند از مهم‌ترين عوارض توپوگرافيك شهرستان محسوب مي‌شود كه دامنه‌هاي جنوبي اين كوهستان پيكربندي بخش عمده‌اي از شهرستان را تشكيل مي‌دهد. شيب عمومي زمين در اين شهرستان از شمال به جنوب است و سه رودخانه ليلان‌چاي، مردق‌چاي، صوفي‌چاي از رودخانه‌هاي مهم تأمين‌كننده آب كشاورزي شهرستان مي‌باشند. شهرستان مراغه از لحاظ وضع آب و هوا معتدل (متمایل به سردی) و نسبتا مرطوب است و هوای قسمت‌های جلگه و کنار دریاچه گرمسیر و در قسمت‌های کوهستانی معتدل می‌باشد. هوای بخش  سراجو به طور کلی معتدل و در سایر بخش‌ها در قسمتی سرد و در قسمتی معتدل می‌باشد.

وضعیت اقتصادی

شهرستان مراغه به دلیل قابلیت‌های فراوان توسعه و به دلیل تأثیراتی كه در حوزه منطقه‌ای جنوب غرب استان دارد از جمعیت پذیری بالایی برخوردار است. فعالیت غالب صنعتی در این شهرستان بر صنایع تبدیلی كشاورزی و دامی استوار است و سایر فعالیت‌های صنعتی اهمیت كمتری در اقتصاد شهرستان دارند. از 20 معدن فعال شهرستان مراغه 8 نوع ماده معدنی استخراج می شود كه مهم‌ترین آنها زغال سنگ، سنگ آهك، خاك نسوز و مرمر می باشند كه به دلیل كمبود واحدهای فرآوری مواد معدنی و صنایع پائین دستی، بخش اعظم این مواد معدنی به صورت خام از شهرستان خارج می شود. وجود تولیدات كشاورزی و دامی، رتبه اول تولید عسل در استان، شبكه حمل و نقل ریلی، هوایی و زمینی، رشد بازرگانی خارجی با محوریت صدور محصولات كشاورزی (خشكبار) را فراهم آورده است به طوری كه 54 درصد انواع خشكبار استان از این شهرستان صادر می شود. با توجه به موارد فوق اولویت سرمایه‌گذاری این شهرستان در بخش كشاورزی می‌باشد و سرمایه‌گذاری در بخش‌های خدماتی، گردشگری و صنعت و معدن در اولویت‌های بعدی و در راستای حمایت از بخش كشاورزی قرار می‌گیرند.

نقاط تاریخی و دیدنی

گنبد سرخ، برج مدور، گنبد کبود (هر سه مربوط به دوره سلجوقي)، گنبد غفاریه (مربوط به دوره ايلخاني، معبد مهر مراغه (در فاصله حدود 5 كيلومتري جنوب مراغه و قديمي‌ترين بناي استان)، مقبره آقالار (موزه سنگ‌نگاره‌ها)، مقبره اوحدی مراغه‌ای (از شاعران قرن هشتم)، کلیسای هوانس (تنها كليساي باقيمانده از مسيحيان مربوط به دوره ايلخاني)، رصدخانه مراغه (نخستين رصدخانه مجهز قبل از كشف دوربين واقع در غرب شهر مراغه)، غار کبوتر

نگاهی به شهرستان ملکان

سابقه تاریخی

تاريخ جديد ملكان كه در گذشته ملك‌كندي ناميده مي‌شد به دويست سال پيش برمي‌گردد ولي در مورد منطقه ملكان و مسكوني بودن آن نظرياتي وجود دارد كه همه حكايت از قدمت اين منطقه دارد. منطقه ملكان به دليل مساعد بودن آب هواي جغرافيايي يكي از مهم‌ترين گذرگاه‌هاي تاريخي به شمار مي‌آيد. در مورد وجه تسميه اين شهرستان دو نظريه وجود دارد: 1) از آنجا كه ارباباني زيادي بر آن حاكم بودند و شاه واربابان نيز ملك ناميده مي شدند پس اربابان نيز از اين قاعده مستثني نبودند شايد نام  ملك‌كندي يا ملكان بر گرفته از جمع ملك يعني مالكان و مخفف آن ملكان باشد.  2)  يكي از اربابان معروف اين شهر در گذشته ملك‌نيا بوده است. شايد ملك كندي از نام اين ارباب گرفته شده باشد.

موقعیت جغرافیایی

شهرستان ملکان با وسعت 1007 كیلومتر مربع (2.2 درصد مساحت استان) در 150 کیلومتری تبریز واقع شده و از سمت شمال با شهرستان‌های بناب و مراغه، از سمت شرق با شهرستان مراغه و از سمت غرب و جنوب با استان آذربایجان غربی هم‌مرز است.

تقسیمات کشوری

طبق آخرین تقسیمات کشوری شهرستان ملکان دارای دو بخش به نام‌های مرکزی (شامل دهستان‌های گاودل مرکزی، گاودل غربی و گاودل شرقی) و لیلان (شامل دهستان‌های لیلان جنوبی و لیلان شمالی)، دو نقطه شهری به نام‌های ملکان و لیلان و 83 آبادی می‌باشد.

جمعیت

براساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال 1390، جمعیت شهرستان ملکان در حدود 106118 نفر (2.8 درصد جمعیت استان) و جمعیت مرکز این شهرستان 25312 نفر برآورد شده است. جمعیت شهری این شهرستان 31487 نفر و جمعیت روستایی آن 74631 نفر و تعداد خانوار آن 29707 خانوار است.

اقلیم و آب و هوا

به طور عمده آب و هواي ملكان تحت تاثير بادهاي آسياي مركزي (سيبري)، اقيانوس اطلس، درياي سياه، درياي مديترانه و درياي خزر قرار مي‌گيرد. اين جريانات در پایيز، بهار و زمستان ريزش باران‌هاي منطقه‌ای را موجب مي‌گردند كه مقداري از نزولات زمستاني آن به صورت برف مي‌باشد. كل سرزمين‌هاي موجود در محدوده اين شهرستان را از نظر توپوگرافي مي‌توان به دو واحد كوهستاني يا ناهموار و واحد هموار جلگه‌اي تقسيم كرد. از طرفي ديگر خود واحد كوهستاني يا ناهموار نيز از نظر ارتفاع به واحدهاي زير تقسيم مي شوند: الف: واحدهاي كوهستاني كم ارتفاع (1800- 1500 متر ارتفاع) ب: واحدهاي كوهستاني مرتفع (220-1800 متر ارتفاع)

وضعیت اقتصادی

ملكان يك شهر كشاورزي است تا يك شهر صنعتي و يا تجاري، مشهورترين محصول كشاورزي اين شهرستان انگور است به طوري كه اين شهرستان به شهر الهه انگور مشهور است. خشكبار اين محصول به اكثر كشورها از جمله كشورهاي حوزه خليج فارس و اروپايي و كانادا صادر مي‌شود. همچنین با توجه به تولید بیش از 94 درصد چغندر قند استان، وجود باغات و اراضی وسیع، وجود تخصص در صنایع تبدیلی و فرآوری كشاورزی (باغی) با توان صادراتی بالا، سبزه خشك‌كنی، بالا بودن ظرفیت تولیدات دامی از جمله شیرخام، وجود 4 معدن فعال از جمله زغال، تراورتن، خاك نسوز و سنگ لاشه، بهره‌مندی از باغات میوه و امكان استقرار صنایع تبدیلی شهرستان ملكان برای سرمایه‌گذاری در ایجاد واحدهای فرآوری موادمعدنی و صنایع پایین‌دستی، صنایع تبدیلی كشاورزی قابلیت مناسبی دارد.

نقاط تاریخی و دیدنی

پل دختر قلعه‌جوق (مربوط به دوران صفويه)، آب معدنی شورسو)، دره گاومیش ئولن، زیارتگاه علی‌بلاغی، مسجد جامع لیلان)، قلعه بختک، پل آجری لیلان‌چای

نگاهی به شهرستان بناب

سابقه تاریخی

بر اساس نشانه‌ها و آثار شناخته شده در شهر بناب، قدمت تاریخ و تمدن این شهر به شش هزار سال پیش می رسد که به احتمال زیاد اولین قوم آریائی این محل را به جهت آب و هوای معتدل و بارندگیهای سالیانه و زمین‌های مسطح و هموار و قرار گرفتن اراضی در دامنه‌های زیبای سهند و سواحل دریاچه ارومیه برگزیده باشند. وضعیت جغرافیائی منطقه و آثار به دست آمده از کاوش‌های محلی نیز با توصیفات شهر تاریخی شیز انطباق دارد. آثار به دست آمده از حفاری‌های قره تپه گزاوشت و قیزلار قلعه سی (قلعه دختران) که یکی از نود و سه تپه باستانی می باشند و همچنین وجود سی و شش غار مربوط به یکدیگر (معماری صخره ای صور) که نشانگر زندگی‌های دسته جمعی در دوران ماقبل تاریخ است. تخریب کامل در زمان حمله مغول امکان هر گونه تحقیق را در زمینه هنر و معماری این منطقه در قبل و بعد از اسلام مشکل یا غیر ممکن کرده است. اما یکباره در ابتدای دوره حکومت صفویان در اواسط قرن دهم در حدود بیست مسجد زیبا، چندین گرمابه و بیش از چهل کاروانسرای اقامتی و تجارتی متعددی به مرور زمان در شهر احداث شده که این امر حکایت از آبادانی و رونق ناگهانی شهر پس از دوره مغول و به عبارتی بهتر بازسازی پس از جنگ است.

موقعیت جغرافیایی

شهرستان بناب با وسعت 779 كیلومتر مربع (1.7 درصد مساحت استان) در 120 كیلومتری تبریز واقع شده است و ارتفاع آن از سطح دریا 1290 متر می باشد. این شهرستان از سمت شمال با شهرستان عجب‌شیر، از سمت شرق با شهرستان مراغه، از سمت غرب با دریاچه ارومیه و از سمت جنوب با شهرستان ملکان و استان آذربایجان غربی هم‌مرز است.

تقسیمات کشوری

طبق آخرین تقسیمات کشوری شهرستان بناب دارای یک بخش مرکزی (شامل دهستان‌های بناجوی غربی، بناجوی شرقی و بناجوی شمالی)، یک نقطه شهری به نام بناب و 30 آبادی می‌باشد.

جمعیت

براساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسكن در سال 1390، جمعیت شهرستان بناب در حدود 129795 نفر (3.5 درصد جمعیت استان) و جمعیت مرکز این شهرستان 79894 نفر برآورد شده است. جمعیت شهری این شهرستان 79894 نفر و جمعیت روستایی آن 49901 نفر و تعداد خانوار آن 37380 خانوار است.

اقلیم و آب و هوا

شهرستان بناب در جلگه اي صاف و هموار قرار گرفته كه از طرف شرق به پيشكوههاي غربي سهند (قزل داغ، قاشقاداغ و گوپشتي) و از غرب به سواحل پست درياچه اروميه محدود مي گردد. ارتفاع متوسط شهرستان از سطح دريا 1600 متر است كه در بلندترين نقطه (قزل داغ) 2250 متر و در پست ترين (آخوند قشلاق)  1280 متر مي باشد. شهرستان بناب از محدود شهرهايي است كه نزديكترين فاصله از درياچه اروميه داشته و آب و هواي آن تحت الشعاع اين درياچه قرار مي گيرد. در نت بسم الله الرحمن الرحیم...